Trudno być Bogiem - HAYABUSA BLOG

hauabysablog_trudno_byc_bogiem

- Z pewnością jednak, jak mówią Strugaccy, Bogiem być nie jest łatwo, w szczególności Bogiem CS-owym, choć zawsze, i nie tylko mnie, zastanawia, jak długo nim być można? Gdzie jest granica? W sporcie najczęściej tę granice wyznaczają możliwości fizyczne, malejące wraz z wiekiem, czy kontuzje, ale w esporcie? - pisze Janusz "hayabusa" Kubski w swoim pierwszym blogu.

Bezpośrednią okazją do napisania niniejszego tekstu był pierwszy polski LAN-owy turniej 2na2, organizowany przez GG League, tytuł zaś zapożyczyłem z powieści science fiction braci Strugackich. Nie będę jej streszczał, bo sam tytuł znakomicie wypełnia swoją rolę, jeszcze lepiej wpisuje się w świat gier, a Counter-Strike’a w szczególności. Mianem Bogów określano wielu graczy, kilku z nich wystąpiło w tym turnieju, potrafili momentami błyszczeć, a nawet zachwycać. Były to jednak pojedyncze akcje, które na wynik końcowy nie miały wpływu. Można też doczepić się do formy niektórych z nich na aim_mapach, sam finał zresztą też zaskoczył wynikiem, Bogowie byli detronizowani co mecz, faworyci dali ciała, nie wygrali też ci z największym doświadczeniem w tej formie gry, ani ci najbardziej utalentowani, ani ci na topie, ani... no cóż, zawsze można było przegrać z żeńskim zespołem, ale może to specyfika polskiego Counter-strike'a, a wszystko zależy od tego, jak wiatr zawieje?

Jak pisałem wyżej, Bogów było kilku, może dlatego ich wartość i boskość spada wraz z liczbą, im więcej na centymetr kwadratowy, tym gorzej, a może mamy do czynienia już ze "Zmierzchem Bogów" (niem. Götterdämmerung – czwarta część dramatu muzycznego Pierścień Nibelunga. Libretto i muzykę napisał Richard Wagner).

Jak długo można być Bogiem CS-a?

Z pewnością jednak, jak mówią Strugaccy, Bogiem być nie jest łatwo, w szczególności Bogiem CS-owym, choć zawsze, i nie tylko mnie, zastanawia, jak długo nim być można? Gdzie jest granica? W sporcie najczęściej tę granice wyznaczają możliwości fizyczne, malejące wraz z wiekiem, czy kontuzje, ale w esporcie?

Sam powtarzam zawsze, może trochę na przekór rzeczywistości, że pierwsze pokolenie graczy dopiero tę granicę wyznacza. Takie osoby jak Filip “Neo” Kubski, Wiktor “TaZ” Wojtas, Patric “f0rest” Lindberg, czy Christopher “GeT_RiGhT” Alesund tę tezę w zasadzie potwierdzają, choć fakt faktem, że zadaję sobie nieraz pytanie, czy to już nie czas dla nich, by skończyć? To ciężka decyzja i dla sportowców, i esportowców. Mnie zmusiła kontuzja, pewnie inaczej bym nie potrafił, przeciągał, ale, zapytam znowu, a w esporcie?

Co wpływa na formę lub jej brak, przeciwne wiatry? Bramkarze w piłce bronią nawet po czterdziestce, wykazując się niespotykanym refleksem, a zatem to niekoniecznie jest refleks.

Popatrzmy na metrykę, wyżej wymienieni gracze są w podobnym wieku i niemal przez dwie dekady śledziliśmy ich zmagania z zapartym tchem.

Wojna polsko-szwedzka

Najstarszy jest TaZ - rocznik 86, potem Neo - 87, f0rest - 88 i w końcu najmłodszy z tej czwórki GeT_RiGhT - rocznik 90, on też najpóźniej zaczął odnosić międzynarodowe sukcesy.

Pierwsza trójka zaczęła się spotykać ze sobą już 15 lat temu, ale najwcześniej międzynarodowe sukcesy odnosili Neo - 4. miejsce na AMD PG Challenge w roku 2003, a także TaZ wraz z Arcy - miejsce 5. (w bezpośrednim meczu 2S rozgromiło Arcy na Duście2 po raz pierwszy w historii ich spotkań). W marcu 2004 roku Pentagram 2S wystąpił w Rydze, na turnieju INTEL PENTIUM 4 CYBER SPORTS CUP, gdzie grało sporo ówczesnych sław, w tym Dsky z Jooną “natu” Leppänenem, Gamers.nu z Patrikiem “cArnem” Sättermonem i Harley “dsnem” Örwallem , team Sisu z Tino "tihOpem" Puumalą i Niklasem "bloodRem" Nymanem, a poza tym Virtus.pro, M19 i wiele innych. Pentagram 2S wyszedł z grupy, ale zajął ostatecznie 6. miejsce i tak jednak był to dobry wynik. Polacy wystąpili w składzie: Filip “Neo” Kubski, Marek “Mirri” Radecki, Piotr “Pitrek” Stańko, Adam “rulon” Wiśniewski i Marcin “rr” Kowalski.

Po połączeniu 2S i Arcy przyszły pierwsze wspólne sukcesy - w tym w 2004 wygrane na Invex Euro Cyber Cup i SSV Lehnitz Lan. f0rest w tym czasie zapychał jakieś dziury w różnych lokalnych rozgrywkach, ale już w 2005 roku zajął z Embrace Gaming 2. miejsce na Optihacku, zaś Neo z TaZem ulegli właśnie drużynie f0resta 8:16 w trzeciej rundzie SE i ostatecznie zajęli miejsce 7-8.

Po raz drugi tego roku spotkali się na World e-Sports Masters 2005: Season 2. f0rest w tym czasie reprezentował barwy Begrip, gdzie grali również Robert "RobbaN" Dahlström i Kristoffer "Tentpole" Nordlund. Do bezpośredniego starcia doszło w drugiej fazie grupowej, gdzie polski zespół natrafił na skandynawską ścianę - szwedzkie Begrip, norweskie Team Catch-Gamer i fińskie Astralis. Skończyło się trzema porażkami, zaś Begrip ostatecznie wygrało turniej.

W kolejnym 2006 roku f0rest występował już we fnatic i jest to w zasadzie pasmo sukcesów - 10 wygranych turniejów, 5 miejsc drugich, kilka trzecich. Podobnie wyglądał rok 2007.

GeT_RiGhT tymczasem, według oficjalnych statystyk, pojawił się na scenie w roku 2006 raz, w 2007 zaczynał już podgryzać czołówkę, grając dla Begrip i NiP. 2008 to sporo małych lokalnych sukcesów, te większe przyszły dopiero po dołączeniu do fnatic w roku 2009. Od tej pory możemy mówić już o rywalizacji tych dwóch par niewątpliwych gwiazd. Bogów Counter-Strike'a. I to bez względu na barwy drużyn, które reprezentowali.

Fakt jednak faktem, że Szwedzi mieli dużo więcej szczęścia, patrząc na organizacje, dla których grali - fnatic, SK, NiP, Dignitas - w każdej spędzili sporo lat (we fnatic 5, a w NiP 8) i w zasadzie nie mieli większych problemów, Polacy zaś często trafiali z deszczu pod rynnę - 2 dni dla Crack Clan, 2 miesiące dla Vitriolic, 3 miesiące dla Wicked, 2 miesiące dla Universal Soldiers, trochę ponad rok dla MYM, niecałe dwa lata dla Frag eXecutors, podobnie z ESC Gaming. Plajta za plajtą i brak stabilizacji, które z pewnością na formę za dobrze nie wpływały.

Sukcesy drużyny o nazwie AGAiN to ewenement na skalę światową - bez organizacji, bez pieniędzy, bez jakiegokolwiek wsparcia, nie licząc wsparcia kibiców.

A potem nadszedł rok 2012 i CS:GO. Polacy występowali jeszcze w starej wersji 1.6 i tu wygrali IEM VI Hanower, pokonując Na'Vi, ale potem zaczął się zjazd. Wygranych w roku 2013 mixem w Pradze jako Nostalgie i Starladdera na cztery teamy nie warto chyba nawet wspominać. Szczęście powróciło dopiero po dołączeniu do Virtus.pro i podpisaniu kontraktów, które drużynie zagwarantowały stabilizację i spokój.

Lata 2014/15/16 i jeszcze 2017 to okres sporej liczby miejsc na podium. Początek 2017 roku to dwa sukcesy, w tym przegrana w finale Majora i wspaniała gra Neo przeciwko Astralis i SK. No i początek sporów w drużynie.

W roku 2018 pojawiały się jeszcze miejsca drugie i trzecie, ale w zasadzie to był już początek końca. Wszyscy zresztą pamiętamy, jak wyglądała atmosfera w zespole. Nie wspominając już o formie, zarówno drużynowej, jak i indywidualnej. To jakby na potwierdzenie słów, że kondycja fizyczna i psychiczna idą w parze. Ten spadek zresztą doskonale widać na statystykach dostarczanych nam przez serwis HLTV.org.

NEO:

trudno-byc-bogiem-neo

TaZ:

trudno-byc-bogiem-taz

Na statystyki obu Polaków też z pewnością mogła wpływać funkcja IGL-a, która w większości nie pomaga, a był nim raz jeden, raz drugi na przestrzeni wielu lat.

Tymczasem w Szwecji - jak pamiętamy, to drużyna NiP, gdzie przeszli z SK Gaming f0rest i GeT_RiGhT z resztą ekipy, wygrywała po zmianie platformy mecz za meczem. Choć należy też pamiętać, że to właśnie NiP pomagało Valve przy tworzeniu gry, a zatem kto, jak nie oni, powinni, a wręcz musieli, w nią najlepiej grać? I przez dłuższy czas grali.

Nasze statystyki, oparte są na tym najprostszym i najbardziej czytelnym stosunku K/D ratio, między innymi dlatego, że w ogólnym rozrachunku wygranych i przegranych, łączny bilans fragów musi się zgadzać, choć oczywiście nie samymi fragami się wygrywa.

Niestety, statystyki nie są już pełne. HLTV.org skasowało jakiś czas temu dane z CS-a 1.6, a zatem pozostały nam tylko te z CS:GO. To wciąż dużo, choć pamiętajmy, że to mimo wszystko trochę inna gra, inny silnik, inne też strzelanie i “movement”.

Spadek zaczyna się przed trzydziestką

Co nam zatem statystyki mówią, patrząc na tę czwórkę i innych graczy "starszego pokolenia"? Moglibyśmy powiedzieć, że jest jakaś reguła - spadek formy zaczyna się przed trzydziestka, a dokładnie w wieku 28/29 lat. TaZ spada poniżej stosunku K/D 1.0 w wieku 29 lat, Neo 29 lat, GeT_RiGhT lat 28, Jarek “pasha” Jarząbkowski, który ma 32 lata spadł poniżej 1.0 w wieku 28, Grzegorz “szpero” Dziamałek (obecnie 29 lat) w roku ubiegłym, czyli również jako 28-latek, Jordan “n0thing” Gilbert 27, Adam "friberg" Friberg również 27, Ioann "Edward" Sukhariev, rówieśnik Neo, wytrzymał do 30 lat.

GeT_RiGhT:

trudno-byc-bogiem-getright

f0rest:

trudno-byc-bogiem-f0rest

Gdyby nie f0rest, moglibyśmy zawołać Eureka! On jeden nie spadł nigdy dotąd poniżej 1.0 i choć jego drużyna ostatnio nie błyszczy, on zdaje się być nie do zatrzymania. W meczu NiP z Heroic w kwietniu 2019 na trzech mapach zdobył 98 fragów. Jest to chyba drugi wynik w historii zdobytych fragów na trzech mapach globalnych rozgrywek i jedno z wyższych K/D ratio na dystansie trzech map (pierwsze miejsce należy do Nikola Niko Kovač - zdobył 108 fragów, ale miał K/D 1.50). W tym zresztą przypadku możemy chyba powiedzieć, że jeden gracz wygrał mecz, choć historia zna też mniej szczęśliwe sytuacje. GeT_RiGhT miał na jednej mapie grubo ponad 40 fragów, a jego drużyna i tak mapę przegrała.

trudno-byc-bogiem-f0rest2

Wyjątek potwierdzający regułę? A może Bóg jest tylko jeden? Z drugiej strony, można powiedzieć, co z tego? Obecna drużyna f0resta gra bardzo przeciętnie, mimo jego dobrej formy.

Co wpływa na formę?

Co w takim razie zaczyna wpływać na ogólny spadek formy emerytów? Albo inaczej, co wpływa na lepszą formę “młodzieży”? I przede wszystkim, kiedy nadchodzi koniec i należy odejść? No i pamiętajmy, że to jednak gra drużynowa i wyniki jednego gracza nie muszą mieć aż takiego znaczenia.